به تو که بهترینی

‏همه‌ی آنچه در دلم دارم، همه‌ی آنچه با " تو" گفتم نیست‌‌... به تو که بهترینی...

صبحِ جمعه‌ات بخير 
هركجا كه هستى، به ياد من باش
من با "تو" چاى نوشيده‌ام،
سفرها كرده‌ام، از جنگل، از دريا،
از آغوشِ "تو" شعرها نوشته‌ام،
روبه آسمانِ آبى پرخاطره،
از تو گفته‌ام، "تو" را خواسته‌ام...
آه اى روياى گمشده!
هركجا هستى 
صبح جمعه‌ات بخير...

به تو که بهترینی...

ببخش که زبانم نچرخید بگویم: "دلتنگی امانم را بریده!" که دوست داشتنت از عمیق‌ترین لایه‌های دلم برآمد؛ پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم... من آدمِ دوست داشتن‌های پر سر و صدا نیستم! آرامم... ساکت... کمی خجالتی؛ این یادت باشد: آدم‌های آرام، رازهای پرآشوب دارند و تو پرآشوب‌ترین رازِ منی! مَگوترینش... بی‌اجازه نفس می‌کشی، قدم می‌زنی، زندگی می‌کنی لابلای تمام سکوت‌ها نگاه‌ها و شعرهام... +چه خوب که هنوز هم بانی عاشقانه‌های منی، بانو جان! بیشتر از روزهایی که به تو که بهترینی...